Karl Friedrich Benz urodził się 25 listopada 1844 roku w Mühlburgu w Niemczech. Ojcem Karla był maszynista pociągu Hans Georg Benz, matką Francuzka. Ojciec Karla umarł na zapalenie płuc, gdy ten miał dwa lata. Po zakończeniu nauki w liceum o profilu przyrodniczym, w 1860 roku rozpoczął studia w Polytechnische Hochschule w Kralsruhe – jedna z najlepszych uczelni technicznych uczelni w Europie.
Już podczas nauki na politechnice Karl zainteresował się techniką, chemią oraz fizyką – pierwsze pieniądze zarobił naprawiając zegary. Jednak studenta ukierunkował dopiero Ferdinand Redtenbacher, który prorokował, że w niedługim czasie pojawi się taki kierunek jak „budowa maszyn”. To właśnie jego nauki były inspiracją dla Karla. 1 lipca 1864 roku Benz ukończył studia i by móc wykonywać samodzielnie zdobyty zawód, musiał odbyć praktykę w fabryce budowy maszyn. Karl został przyjęty na praktykę już 1 sierpnia 1864 roku w fabryce produkującej pociągi w Karlsrue. W tej fabryce prawie skrzyżowały się losy Benza i Daimlera, niestety ten pierwszy odszedł z fabryki w 1866 roku, a parę miesięcy później zatrudniony został Gottlieb Daimler.
Po zakończeniu praktyki przez kolejne 5 lat Benz zmieniał miejsca zamieszkania, dopiero nowa sytuacja rodzinna – Karl ożenił się z Bertą Ringer, zmusiła go do zatrzymania się w jednym miejscu. Wraz z mechanikiem Augustem Ritterem w Mannheim założyli „Warsztat mechaniczny Karla Benza i Augusta Rittera”. Niestety współpraca obydwóch mężczyzn nie układała się pomyślnie i dzięki pieniądzom żony ojca, Benz odkupił udziały od Rittera i w 1872 roku warsztat należał już tylko do niego. Jakby kłopotów było mało, warsztat nie przynosił dochodów i rodzinie Benz groziło bankructwo. Większość czasu Benz poświęcał opracowywaniu konstrukcji silnika parowego, udało mu się to w 1878 roku – pierwsza konstrukcja to dwusuwowy silnik spalinowy, kolejna to lekki silnik czterosuwowy. Inżynier zastosował mechanizm różnicowy, a także skonstruował takie zespoły jak sprzęgło, gaźnik, świeca zapłonowa, skrzynia biegów o chłodnica wodna.
Szczęście do Benza uśmiechnęło się po raz drugi, gdy na swojej drodze spotkał Emila Bullera, który zgodził się finansować przedsiębiorstwo Benza. W 1882 roku Karl opatentował konstrukcję silnika – tylko pojedyncze części, a nie silnik jako całość. Współpraca Buller-Benz układała się znakomicie i Buller pozyskał jeszcze więcej inwestorów, czego rezultatem było założenie „Fabryki silników w Mahnheimie”. Po drobnych początkowych nieporozumieniach firma funkcjonowała przez kilka lat.
W 1883 roku Benz wraz z Rose oraz Eslingerem założył spółkę „Benz i Ko, Renska fabryka silników gazowych w Mahnheimie”. Wspierany przez doświadczonych przedsiębiorców Benz, w końcu mógł oddać się w pełni konstruowaniu silników według własnych planów. W 1885 roku Benz zbudował pierwszy trzykołowy automobil, który był wyposażony w silnik spalinowy z zapłonem elektrycznym. Szerszej publiczności pojazd został zaprezentowany w 1886 roku, a Benz uzyskał na niego patent nr 37435 – pełna nazwa pojazdu brzmiała Benz Patent-Motorwagen Nummer 1. Niestety, pojazd nie spotkał się z uznaniem, ale nie zniechęciło to Benza do kontynuowania prac.
W 1890 roku spółkę opuścili Rose i Eslinger, którzy nie byli przekonani do produkcji samochodów, jednak Benz nie ustąpił i znalazł nowych wspólników – F. Von Fischera oraz J. Hansa. Pierwszy odpowiedzialny był za komercyjną organizację, drugi za sprzedaż. W 1893 roku Benz otrzymał patent numer 73515 na system łańcuchowego sterowania samochodem – pierwszym samochodem, który otrzymał taki układ sterowania był model „Wiktoria”, czyli zwycięstwo. W 1894 roku rozpoczęto budowę tanich i lekkich samochodów, które ochrzczono mianem „Velo” – ich cena wynosiła 2000 marek i rozwijały prędkość 20km/h. „Velo” to po „Wiktorii”, drugi samochód produkowany seryjnie. Wkrótce Benz rozszerzył swoją ofertę sprzedażową i dostępne były takie nowe modele jak: „Milord”, „Das-E-Das”, „Duck”, „Speedy”, „Ideal” oraz „Brick” – wszystkie auta wyposażone były w dwucylindrowy silnik i osiągały moc na poziomie 15 KM. Samochody Benza sprzedawane były nie tylko na terenie Europy, ale i w Azji oraz Ameryce Południowej. Do 1899 roku Benz wyprodukował 2000 egzemplarzy – rocznie natomiast produkował 572 sztuki.
W 1899 roku, w związku z ciężką chorobą von Fischera, przedsiębiorstwo zostało przekształcone w spółkę akcyjną,w 1901 roku po kryzysie w branży motoryzacyjnej – roczna produkcja spadła do 385 sztuk, stosunki między Hansem i Benzem zepsuły się i w tym samym roku Benz opuścił spółkę, rok później uczynił to Hans. Jednak już w 1904 roku Benz wrócił do rady nadzorczej i ponownie doszło do rozkwitu firmy. Do produkcji wdrożono nowe typy pojazdów, oprócz aut osobowych produkowano autobusy, samochody sportowe.
W 1924 roku został utworzony koncern, który połączył Daimlera ze Benzem, cały proces łączenia firm zakończył się w 1926 roku – nowa nazwa firmy brzmiała „Daimler-Benz”. Karl Benz zachorował na zapalenie oskrzeli i zmarł 4 kwietnia 1929 roku w Ladenburgu. Jego żona umarła 5 maja 1944 roku w Ladenburgu i zapisała się na kartach historii jako pierwsza osoba, która pokonała dystans 60 mil automobilem – wraz z synami, bez wiedzy męża, wybrała się w podróż z Mannheim do Pforzheim do swojej matki.
Ciekawostki
Używane są dwie formy imienia Benza, w pierwszych latach jego kariery podpisywał się jako Karl – w 1880 roku otrzymał patent, w którym wpisane było imię „Karl”. W późniejszych latach, najprawdopodobniej pod wpływem francuskiej mody, zaczął podpisywać się jako „Carl” – w 1882 roku pod nazwą Carl Benz Söhne KG zarejestrował swoją firmę.