Mój ostatni wpis dotyczył Karla Benza, całkiem naturalnym odruchem jest teraz przedstawienie sylwetki Gottlieba Daimlera – przynajmniej według mnie. Jeden, jak i drugi wpisali się na karty nie tylko samej historii motoryzacji, ale również świata, to dzięki nim nasza teraźniejszość wygląda właśnie tak a nie inaczej.
Gottlieb Daimler (właściwieDäumler) urodził się 17 marca 1834 roku w Schorndorf w Wirtembergii. Jego rodzina nie miała nic wspólnego z techniką, a tym bardziej z motoryzacją – od pokoleń trudziła się ona piekarnictwem. Ojciec Daimlera, Johannes był mistrzem piekarskim i był właścicielem sklepu spożywczego. Gdy Gottlieb ukończył szkołę podstawową został wysłany do szkoły łacińskiej czyli humanistycznej – osiągał słabe wyniki , gdyż bardziej interesowały go przedmioty ścisłe. W wieku 14 lat zakończył naukę i podjął się praktyki w zawodzie rusznikarza – po 4 latach zdał egzamin czeladniczy.
W 1853 roku został zatrudniony w zakładach budowy maszyn w Grafenstaden niedaleko Stuttgartu – jednak już po 5 latach pracy postanowił kontynuować edukację i rozpoczął studia w Szkole Politechnicznej w Stuttgarcie. Po dwóch latach uzyskał tytuł inżyniera. W 1860 roku zwolnił się z fabryki i za zaoszczędzone pieniądze wybrał się w podróż po Francji oraz Wielkiej Brytanii. Daimlera oprócz zwiedzania, bardziej interesowały silniki spalinowe i parowe czy parowozy. Podczas swojej bytności w tych dwóch krajach pracował w różnych zakładach, dzięki czemu poszerzył swoją wiedzę.
W 1862 roku podjął pracę jako konstruktor w fabryce wyrobów metalowych. Zaledwie w przeciągu trzech lat został kierownikiem w przedsiębiorstwie Bruderhaus w Reutlingen – to właśnie będąc pracownikiem tej firmy po raz pierwszy spotkał Wilhelma Maybacha. Przez wiele lat w Bruderhaus dał się poznać jako świetny technolog i fachowiec. Będąc już dyrektorem technicznym otrzymał w 1872 roku od Nikolausa Otto propozycję stanowiska głównego inżyniera w Fabryce Silników Spalinowych Gazowych Gasmotorenfabrik Deutz, które produkowały silniki spalinowe. Przy pomocy swojego przyjaciela, Wilhelma Maybacha, dopracował silnik spalinowy zaprojektowany przez Otta. Niestety, Daimlera bardziej interesowały małe i szybkoobrotowe silniki spalinowe niż te, które produkował – wolnoobrotowe silniki spalinowe służyły do napędu maszyn stacjonarnych. Doceniając zasługi Daimlera, Otto i Langen, dwaj współwłaściciele fabryki w Deutz, zaoferowali mu by zajął się samodzielnym kierownictwem licencyjnych zakładów budowy silników w Rosji. Gottlieb odmówił, gdyż nie mógłby zrealizować swojego marzenia o budowie małego i lekkiego silnika spalinowego.
W miejscowości Cannstatt kupił dom z ogrodem i zamieszkał w nim wraz z rodziną. W 1882 roku otworzył swój własny warsztat doświadczalny – jego podstawowym celem było opracowanie niewielkiego silnika benzynowego, który osiągałby dużą moc. Daimler chciał, żeby jego silnik zastąpił duże i mało praktycznie silniki na gaz miejski. Oczywiście podczas prac pomagał my nie kto inny, jak sam Maybach, którego namówił do zrezygnowania z pracy w zakładach w Deutz. Pierwszym opracowanym przez nich silnikiem był silnik z leżącym cylindrem, który został opatentowany w 1883 roku. Jednak Daimler nie był do końca zadowolony ze swojego wynalazku, dlatego też wprowadził kilka modyfikacji m.in. ustawił cylinder pionowo, jako paliwo zastosował nie ropę naftową a benzynę. W 1885 roku silnik został wmontowany w dwukołowy pojazd, zbliżony wyglądem do motocykla – pierwsza przejażdżka została dokonana przez syna Daimlera, Paula dnia 10 listopada. Chłopak przejechał trasę długości 3 km.
Kolejnym milowym krokiem w życiu Daimlera było zbudowanie zmotoryzowanego powozu, który otrzymał nazwę Daimler Motor Kutsche – pojazd wyposażony był w jednocylindrowy silnik o pojemności 462 cm3 i mocy 1,2 KM. W skrócie rzecz ujmując pojazd był zmodyfikowanym powozem, dlatego też Daimler zlecił Maybachowi opracowanie konstrukcji samochodu z prawdziwego zdarzenia. W 1872 roku Daimler otworzył fabrykę produkujące silniki spalinowe oraz pojazdy mechaniczne – w 1890 roku firma została zamieniona w spółkę Daimler-Motoren-Gesellschft.
Nie da się ukryć, że Maybach był nie tylko przyjacielem Daimlera, ale także był osobą, na którą można było liczyć i z którą Gottlieb lubił współpracować. Kolejnym owocem ich udanej współpracy było opracowanie dwucylindrowego silnika rzędowego w 1892 roku. W 1899 roku Daimler zlecił Maybachowi zaprojektowanie samochodu wyścigowego, który otrzymał nazwę Mercedes – od imienia wówczas 10-letniej córki Emila Jellinka, austriackiego konstruktora, kierowcy oraz kupca.
6 marca 1900 roku w Stuttgart-Bad Cannstatt zmarł w wieku 65 lat Daimler – został pochowany na cmentarzu Uffkirchhof w Stuttgart-Bad Cannstatt.
Ciekawostki
-
Domek ogrodowy, w którym nad konstrukcjami silników pracowali Daimler i Maybach obecnie jest małym muzeum, w którym znajduje się jeden z silników. Warto zaznaczyć, że wyposażenie wnętrza jest rekonstrukcją gdyż oryginał został zniszczony przez pożar.
-
28 czerwca 1926 roku doszło do połączenia przedsiębiorstwa Karla Benza (Benz & Cie) z Daimler Motoren Gesellschaft. Odtąd nazwa firmy brzmiała Daimler-Benz AG, a produkowane samochody były pod nazwą Mercedes-Benz. Co ciekawe Benz i Gottlieb poznali się dopiero w 1889 roku w Paryżu podczas zwiedzania wystawy. Dlaczego „dopiero”? Otóż ich drogi prawie skrzyżowały się w 1866 roku – Karl Benz odszedł z fabryki na kilka miesięcy przed zatrudnieniem Daimlera.
-
Po śmierci Daimlera Maybach (ur. 9 lutego 1846 roku w Heilbronn, zm. 29 grudnia 1929 roku w Stuttgart-Bad Cannstatt) pracował nadal nad konstrukcją samochodów sportowych – auta Daimlera i Maybacha pod względem prędkości odstawały nieco od konkurencji. W 1909 roku razem z Ferdynandem Zeppelinem, który był konstruktorem sterowców, założył przedsiębiorstwo Maybach-Motoren-Werke w Friedrichshafen. Firma zajmowała się produkcją samochodów oraz silników.